Έναν πουλίν, καλόν πουλίν, εβγαίν’ από την Πόλην,
ουδέ ’ς σ’ αμπέλα ’κόνεψεν, ουδέ ’ς σα περιβόλα,
επήγεν και ν’ εκόνεψεν ’ς σ’ Αγιά Σοφιάς την πόρταν.
Έδειξεν τ’ έναν το φτερόν ’ς σο αίμαν βουτεμένον.
Και ’ς σ’ άλλο το φτερόν αθε, χαρτίν βαστά γραμμένον.
Ατό κανείς ’κι αναγνώθ’, κανείς ’κι ξέρ’ ντο λέγει,
μηδέ κι ο Πατριάρχης μου με όλους τους παπάδες.
Κι έναν παιδίν, καλόν παιδίν, πάει και αναγνώθει.
Σίτ’ αναγνώθει, σίτα κλαίει, σίτα κρούει την καρδίαν:
Ναϊλλοί εμάς και βάι εμάς, ’πάρθεν η Ρωμανία.
- Ναϊλλοί εμάς και βάι εμάς οι Τούρκ΄ την Πόλ΄ επαίραν
επαίραν το βασιλοσκάμ΄ κι ελλάεν Αφεντία.
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς κλαίγ’νε τα μαναστήρα
κι Αι-Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει και δερνοκοπάται.
Μη κλαις, μη κλαις, Αγιάννε μου και μη δερνοκοπάσαι
η Ρωμανία ΄πέρασεν η Ρωμανία ΄πάρθεν
Η Ρωμανία αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο.
- See more at:
http://constantinoupoli.com/%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%B8%CE%B5%CE%BD-%CE%B7-%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BF-%CE%B8%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%BF%CF%8D/#sthash.w1y8YomO.dpuf